Sinestezya ve Sinestezi Üzerine (Jeffrey Moore-Kitap)

Merhabalar,



Dostlarım tarafından sosyal olabilmek adına düzenlenmiş organizasyonların hiçbirine katılmayan ben, bilgisayar oyunları, dersler ve sınavlardan arta kalan zamanlarda kendimi daha fazla kitaplara vermeye çalışıyorum. Eğer okumak isteyenler varsa şu an piyasada yeni yeni kendini göstermeye başlamış olan, Jeffrey Moore'nin yazdığı, Ergin Kaptan'ın Türkçe'ye çevirdiği, April yayınlarından çıkmış olan Sinestezya'yı anlatacağım biraz, nacizene fikirlerimle beraber.



Bir kitap, o kitap ki beynimi bir daha inceleme fırsatı sundu bana. 'Lan yoksa ben de mi sinesteziğim' gibi sorular sordum kendi kendime. Sinestesi duyuların birleşmesiymiş -ki ben bu cümleden ilk başta ne denmek istendiğini pek anlamadım- ama, neyse...

Benim anladığım kadarıyla sinestezi insan beyninin garip bir biçimde çalışması. Sayılara, seslere, esyalara farklı kodlar verilmesi gibi birşey. Örneğin, kimi insanlara göre '2' rakamı uyuzun tekiymiş. Veya '9' rakamı koca kafalı bir patron olabilirmiş kimine göre.
Bazı siestezik insanlarda hafıza ileri derecede gelişmiş olduğundan, yıllar yıllar önce yaşadıkları olaylar bile zihin kütüphanelerinde tekrar tekrar işlenip gün yüzüne çıkabiliyorlar. O sebeptendir ki ben bu insanlara hayranım.. Herneyse, konumuza dönelim.

Olaylar, Noel Burun adındaki başrol kahramanımız, onun alzheimer hastası annesi, her daim mutlu, eğlenceli ve farklı olan arkadaşı JJ, eski bir film aktristi ve hoşlandığı kadın olan Arap kökenli Samira ve diğerlerinin aksine kendine güveni çok yüksek, fikirleri konusunda şovenist, yüksek egolu bir insan ve aynı zamanda eski bir yazar olan Norval'ın etrafında dönüp duruyor. Ansiklopedik bilgilerle de donatılmış olan kitap zaman zaman da bir sihirli kelimelerle yazılmış bir hikayenin akıcılığına sahip... Kitapta beğenmediğim şey ise hikayeyi anlatan rolü üstlenmiş olan Dr. Vorta'nın notları. Her yerden, her köşeden fışkırıyorlar. Demem o ki bazen sayfanın yarısı bu karınca gibi yazılarla dolu. Bir de Noel'in zihninde yarattığı şekillerin ve renklerin betimlenmesi sırasında o kadar ilginç tanımlar var ki;

'...Daha yüksek, daha güçlü bir ses araya giriyor. Uzun kısmının ortası yabanmersini renginde bir haç şekli alıyor, merkezden dışa doğru gittikçe yabanmersini rengi soluyor, haçın uç kısımları inci beyazı bir renk alıyor...'

Buna benzer bir sürü betimleme. Bazen kendimi bir yemek tarifinin içinde hissediyorum.

Bunca lafın kısacası kitabın akışına kendinizi bıraktıktan sonra, dik bir yamaçtan aşağı yuvarlanır gibi hızla yuvarlanıyorsunuz kitabın içinde. Tadı damağınızda kalabilir.

Saygılar...